تعیین ساختار ژنتیکی جمعیت گاوماهی سرگنده (Neogobius kessleri gorlap) دریای خزر با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره‌ای در سواحل ایرانی دریای خزر (گلستان و گیلان)

چکیده به‌منظور مطالعه ساختار ژنتیکی جمعیت‌های گاوماهی سرگنده (Neogobius kessleri gorlap) با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره‌ای، تعداد 100 نمونه ماهی از سواحل گلستان و گیلان جمع‌آوری شد. DNA ژنومی نمونه‌ها از بافت نرم باله به روش فنل- کلروفرم استخراج گردید که غلظت آن در کلیه نمونه‌ها 50 تا 100 نانوگرم بود. واکنش PCR با استفاده از 6 جفت پرایمر میکروستلایت انجام و محصول PCR با استفاده از ژل پلی‌آکریل‌آمید 8 درصد الکتروفورز و با نیترات نقره رنگ‌آمیزی شدند. نتایج به‌دست آمده از این بررسی نشان داد که هر 6 جفت پرایمر میکروستلایتی بررسی شده در گاوماهی سرگنده الگوی باندی پلی‌مورف داشتند. میانگین تعداد آلل‌های مشاهده شده و مؤثر درسواحل گلستان به‌ترتیب 333/11 و 660/7 و در استان گیلان 200/10 و 737/5 بود. همچنین میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار به‌ترتیب 571/0 و 812/0 محاسبه شد. براساس نتایج به‌دست آمده در هر دو منطقه گیلان و گلستان و در جایگاه‌های مختلف میکروستلایت به‌جز جایگاه‌های NG71، NG111 و NG215 در سواحل گلستان انحراف از تعادل هاردی- واینبرگ به‌دست آمد. همچنین مقدار FST بین نمونه‌های سواحل گلستان و گیلان 052/0 و مقدار Nm بین دو منطقه 521/4 بود. فاصله ژنتیکی و شباهت ژنتیکی بین نمونه‌های دو منطقه 634/0 و 366/0 بود. نتایج به‌دست آمده از تست AMOVA و مقدار FST نشان داد که بین نمونه‌های دو منطقه اختلاف معنی‌دار وجود دارد. بر این اساس می‏توان عنوان نمود که 2 گروه ژنتیکی متفاوت از این گونه در سواحل ایرانی دریای خزر (گیلان و گلستان) وجود دارد.